Forums

با سلام. منظور من این یکنفر نیست که خود و چند داعشی دیگر را به درک واصل کرد    بلکه با آنهایی هستم که عملیات تروریستی انتحاری یا بقول خودشان شهادت طلبانه را در میان یک عده غیر نظامی بی دفاع و زن و کودکان را در کوچه و بازار به خاک و خون میکشند حتی کشتن افراد دشمن نیز با این طریق کاری بزدلانه هست انها برای رفتن به بهشت بهتر است بجنگند و در حین جنگیدن وقتی گلوله یا ترکش خوردن  و سقط شدن تشریف ببرند به بهشت  که خیلی ها در آنجا منتظرشان هستند.   حتی وفادارترین افراد حزب نازی که از بدو تولد  شستشوی مغزی رویشان انجام میگرفت چنین کارهایی را نمیکردند. و در جایی که دیگر میدیدند کاری از دستشان برنمیآید ( مانند نبرد در لنینگراد یا استالینگراد یا بهترین و زبده ترینهایشان که  دفاع ار برلین را برعهده داشتند  هنگامی که میدیدند گلوله و حتی چاقویی برای دفاع از شهر و خودشان نمانده  به دستور فرمانده  و ارشد خود  همگی تسلیم میشدند و فرمانده نیز در جلوی سربازان خود را تسلیم نیروهای دشمن میکرد  و یا در نهایت  بدون آسیب رساندن به شخص ثالثی حتی دشمن اقدام به خودکشی میکرد . هیچوقت هیتلر دستور عملیات انتحاری نداد و اگر کسی هم در طول جنگ اینکار را کرده باشد بدون هیچ دستور و اجباری و تنها به میل شخصی خود اینکار را کرده. ژاپنی ها نیز بخاطر رفتن به بهشت خود را به ناوهای آمریکایی نمیکوبیدند یا ویت کنگ ها که عقاید کمونیستی داشتند هم کمتر دست به چنین اقداماتی میکردند و ترجیح میدادند تا آخرین گلوله بجنگند و در صورت امکان یک یا چند نیروی دشمن را به کشتن میدادند ولی نه برای رفتن به بهشت و در آغوش گرفتن حوری های ۀنجا و خوردن شراب ناب از برکه های بهشت . من که بعید میدانم هیچ داعشی در بهشت وجود داشته باشد ! به نظر من و احتمال خیلی زیاد اینها اصلا مغزی ندارند که رویشان شستشویی بخواهد انجام گیرد ! مگر یکنفر تا چه حدی توان احمق بودن را داراست که چنین کارهای ابلهانه ای کند ؟

سلام ضمن تشکر ان دکل مشهوری که فرمودید ، دکل مشهور پتروشیمی بصره بود که بدلیل اهمیت راهبردی اش برای عراق که عقبه واحدهای خودی را تا عمق نزدیک به 50 تا 60 کیلومتر زیر دید و تیر خودش داشت ، هدف اصلی برای ما بود .   البته دو روایت کاملاً متفاوت از انهدام این دکل وجود دارد   روایت یکم: انهدام این دکل با شلیک دو تیر موشک ماوریک خلبانان ah-1j هوانیروز ارتش جمهوری اسلامی ایران که شرح مفصل آن در مجله صنایع هوایی چند سال پیش گفته شد . روایت دوم : انهدام این دکل توسط یک قبضه توپ 122 م.م دی -30 نیروی زمینی سپاه که درست در جلوی این دکل و در نزدیک یک آبگرفتگی بخوبی استتار شده بود و روایت آن به همراه تصاویر مرتبط در کتاب " آتش به اختیار " نوشته حجت ایروانی آمده است . گذشته از اینکه چه نیرویی این دکل را از حیز انتفاع ساقط کرد ، انهدام این سازه بتونی بسیار مستحکم که بعنوان دکل دیده بانی ، تلفات مهمی را قبل از انهدامش به ما وارد می کرد ، بسیار جالب توجه هست و دست همه عزیزانی که مسبب آن بودند ، درد نکند و همه ما به آن افتخار کردیم ، می کنیم و خواهیم کرد .   پی نوشت :   1- جای تولید یک فیلم سینمایی یا مستند از این ماجرا واقعاً خالی هست 2- یک مورد در خصوص توپ 106 ، این سلاح علیرغم کارایی خوب برضد اهداف مستحکم شده و زرهی ، بدلیل آتش دهانه بسیار زیاد ، بلافاصله پس از شلیک موقعیتش توسط دشمن شناسایی می شد و این کار را برای خدمه مشکل می کرد . یکی از بستگان ، در سالهای دفاع مقدس در لشکر 21 حمزه ، خدمه این جنگ افزار بود و  می گفت که در خطوطی که ما و عراق به هم نزدیک بودیم ، عراقی ها با استفاده از خمپاره انداز 60 و120 م.م ، منتظر بودند تا پس از شناسایی مواضعی که این توپ از آنجا مبادرت به شلیک می کرد ، آن را هدف قرار دهند    

با سلام. این کتاب به احتمال زیاد با کتابی که شما میگویید یکی نیستند چون این کتاب  تغریبا از شروع حکومت صدام حسین  شروع و پس از بررسی اوضاع داخلی عراق قبل از جنگ و  مسایل مربوط به جنگ با ایران  وحمله به کویت  اتفاقات داخل خانواده و همچنین حمله آمریکا به عراق و چگونگی دستگیری و مصاحبه با شخص صدام در زندان میپردازد تا اعدام او و اتفاقات پس از صدام در عراق  پس نمیتواند متعلق به 18 سال قبل باشد چون این کتاب خیلی جدیدتر است و نامش هم متفاوت است و در همه جا  به همین نام ترجمه و چاپ شده . کتابهای زیادی در این باره نوشته شده و این کتاب را برای این انتخاب کردم که مسایلی مانند جنگ با ایران و جزئیات برخی مسایل  و اتفاقات جنگ از نگاه متفاوت و همچنین دیگر قسمتهایی که به نظرم جالب آمد مانند واقعیاتی در باره نحوه درگیری و کشته شدن پسران صدام و دستگیری و محاکمه و اعدام وی که کمتر در انجمن به این موارد با دیدی دیگر پرداخته شده. در ضمن کاری با قبول یا عدم قبول آتش بس نداریم و همه میدانیم که چه تاریخی ایران قبول آتش بس کرد و صدام که سالها قبل آتش بس را پذیرفته بود زیاد در فشار و تحریم نبوده. به نظر من اگر کمی عمیق تر مطالعه کنیم  متوجه خیلی موضوعات میشویم که تاکنون حتی بدان فکر هم نمیکردیم. مانند  این موضوع که عراقیها خود را پیروز جنگ میپندارند  و نیت واقعی صدام از شروع جنگ چه بود ؟ و چرا در ابتدا به ایران حمله نظامی کرد ؟ چرا ایران را مقصر شروع جنگ میدانست ؟ اینها و موارد مشابه  هستند که بیشتر  مورد علاقه و پسند هستند و  همه ما که جنگ را با واقعیاتش از نزدیک حس کردیم  متوجه این مسایل بودیم و هستیم که ماجرا چه بود ؟ از شما متشکرم که توجه کردید  از جناب تلخک عزیز هم ممنون هستم که مانند همیشه به  ما لطف دارند امیدوارم ایشان  نیز اگر مطالب مشابه را ر منابع معتبر دیدند در انجمن قرار دهند.همینطور شما دوست گرامی ناشناس عجیب .   ما قبلا هم از افسران رده بالا که در اسارت یا بیرون از عراق خاطرات خود را نوشته اند  تایپیکهایی داشتیم اما فکر میکنم بسیار کم به این موضوعات پرداخته شده و خوشبختانه آرشیو تصویری بسیار خوبی در این باره ( آنسوی جبهه و همچنین لانه کرکسها و خاطرات خلبانان عراقی در باره حملات خود به ایران ) داریم که اگر مطالب هم اضافه شود میتوانیم از این نظر کامل و تک باشیم و یادگاری بماند برای کسانی که سالها بعد نیاز به دانستن حقایق جنگ ایران و عراق باشند  و بتوانند با مراجعه به سایت ما هر چه که لازم باشد پیدا کنند از عملیاتهای مختلف تا قهرمانان ارتش در این جنگ  و خاطراتشان به همراه تصاویری که در کمتر انجمن نظامی غیر وابسته بتوان یکجا پیدا کرد. قبلا هم گفته ام   همین  امروز  انجمن یکی از مراجع معتبر و کاملی است که بسیاری از مردم مانند جوانان و  داشجویان و نیروهای مسلح و علاقمند به تاریخ جنگ و نقش ارتش در آن و هر گونه اطلاعات و معلومات نظامی که نیاز مند باشند یا سوالی داشته باشند با مراجعه به انجمن به هدف خود خواهند رسید. از جناب ناشناس عزیز هم خواهشنمندم اگر هنوز به آن کتاب دسترسی دارند  یا مطالبی را در ذهن به خاطر سپرده اند را حتما برای مطالعه ما  حتمت در انجمن قرار دهید.بسیار ممنون. همانطور که قبلا هم گفتم من خود به سلیقه شخصی موضوعات مختلف را به صورت پراکنده و متنوع انتخاب کردم و اگر دیدید تاریخ و  موضوع  دو مطلب با هم متفاوت است من را ببخشید  و فقط به این دلیل است که موضوعات خواندنی را از داخل کتاب استخراج و در انجمن قرار دهم و از پرداختن به مطالب غیر واجب و خسته کننده جلو گیری کنم.

جناب لطافتی درود بر شما و دست مریزاد .

در خصوص عدم استفاده از تجهیزات نکاتی را باید یادآور شد اولا : به دلیل عدم خرید و یا واگذاری تجهیزات و ادواتی که به تعداد کمی در یگانها وجود داشت معمولا فرماندهان نمی خواستند مسئولیت انهدام و نابودی آن تجهیزات برعهده بگیرند . بعنوان مثال وقتی ما به گشتی شناسایی اعزام میشدیم یکی از نیازهای مبرم همین دوربین های دید در شب بود . آن زمان دوربین را به فرماندۀ گروه شناسایی تحویل میدادند . فرمانده نیز آن را به دیده ور میداد تا در جلوی ستون از آن استفاده کند . مسئولیت حفظ و نگهداری هم بر عهدۀ فرمانده بود . بر این اساس بنده شخصا خیلی به ندرت دوربین را تجویل میگرفتم و همواره سعی میکردم از نور ماه و نور چشمانم در شب استفادۀ بهینه کنم . نور ماه که صدمه نمیخورد و کم شدنی نبود . حالا نور چشم خودم فدای سر میهن و هم میهنانم . دوما : کمتر پرسنلی نحوۀ استفاده از تجهیزاتی همچون دوربین دید در شب را آموزش دیده بود .